حضرت آیت الله خامنه ای: قلک بچه ها، امام را متاثر کرد
مگر می توان از جبهه و جنگ گفت و از امام نگفت؟ و کدام قلم می تواند رابطه عاشقانه امام و بسیجیانش را به تصویر بکشد؟ همان امامی که نه موشک های اهدایی غرب و شرق به صدام دلش را لرزاند و نه ناوهای آمریکایی در خلیج فارس او را ترساند، دلی به لطافت ابرها داشت.
راستی قلک های پلاستیکی کمک به جبهه ها را یادتان هست؟

حضرت آیت الله خامنه ای درباره لطافت روحیه مردی که هیچگاه از قدرت های استکباری نترسید، چنین می فرماید: «او برای خودش عنوان و بهره ای قایل نبود. آن دستی که توانسته بود تمام سیاست های دنیا را با قدرت خویش تغییر دهد و جابه جا کند، آن زبان گویایی که کلامش مثل بمب در دنیا منفجر می شد و اثر می گذاشت، آن اراده نیرومندی که کوههای بزرگ در مقابلش کوچک بودند، هر وقت از مردم صحبت می شد، خودش را کوچکتر می انگاشت و درمقابل احساسات و ایمان و شجاعت و عظمت و فداکاری مردم سرتعظیم فرود می آورد و خاضعانه می گفت: مردم از ما بهترند. انسانهای بزرگ همین گونه اند. آنها چیزهایی را می بینند که دیگران نمی توانند و یا نمی خواهند رویت کنند.
گاهی در مقابل کارهایی که به نظر مردم معمولی می آید، آن روح بزرگ و آن کوه ستبرتکان می خورد و می لرزید. هنگام جنگ، بچه های مدرسه در نمازجمعه تهران قلک های خود را شکسته بودند و پولهایش را برای جنگ هدیه کرده بودند. فردای آن روز که خدمت امام(ره) رسیده بودم، ایشان را در حالی که چشمهای خدابینش از اشک پر شده بود، دیدم؛ به من فرمودند: کار این بچه ها را دیدی؟ به قدری این کار به نظرش عظیم آمده بود که او را متاثر ساخته بود. » (8/4/68)